Drodzy absolwenci Bursy Szkolnej Nr1!
Wasza podróż wciąż trwa, właśnie dobiega kresu jej kolejny etap – nauka w szkole, pobyt w bursie. Początek nie był łatwy – obce twarze, nowe obowiązki i ten niepokój: Czy dam radę? Czy na pewno dotrzymam innym kroku? A jacy będą współtowarzysze mojej wędrówki?
Serdeczny uśmiech nowego wychowawcy, pierwsza dobra ocena, życzliwa pomoc kolegi – stopniowo pojawiała się wiara w siebie i przekonanie, że kroczycie pewnie właściwą drogą. I tylko cel wydawał się tak odległy.
Serdeczny uśmiech nowego wychowawcy, pierwsza dobra ocena, życzliwa pomoc kolegi – stopniowo pojawiała się wiara w siebie i przekonanie, że kroczycie pewnie właściwą drogą. I tylko cel wydawał się tak odległy.
Kończy się prosta drogą, którą wspólnie wędrowaliście, pokonując drobne przeszkody i życzliwie pomagając tym, którzy od czasu do czasu się potykali. Wędrówka trwa nadal, ale już inaczej. Trzeba pożegnać przyjaciół, opuścić przetarty szlak i poszukać nowej drogi, a jest ich tak wiele. Kuszą wielkimi sukcesami, ale czasem prowadzą na manowce.
Tak łatwo pobłądzić i stracić z oczu cel.
Wielki Polak, Jan Paweł II, powiedział młodym ludziom: „Czasem nie zaszkodzi, jak się nad sobą zamyślisz. To lepsze niż gdybyś miał lekkomyślnie przeżywać swą młodość i gubić wielki skarb, wielki niepowtarzalny skarb, który w sobie nosisz, którym jesteś Ty sam – każdy, każda”. Pamiętajcie o tych słowach wybierając dalszą drogę i strzeżcie niepowtarzalnego skarbu swej młodości.
Tak łatwo pobłądzić i stracić z oczu cel.
Wielki Polak, Jan Paweł II, powiedział młodym ludziom: „Czasem nie zaszkodzi, jak się nad sobą zamyślisz. To lepsze niż gdybyś miał lekkomyślnie przeżywać swą młodość i gubić wielki skarb, wielki niepowtarzalny skarb, który w sobie nosisz, którym jesteś Ty sam – każdy, każda”. Pamiętajcie o tych słowach wybierając dalszą drogę i strzeżcie niepowtarzalnego skarbu swej młodości.